Prolog.

Neonowe światła oświetlają jej białą twarz. Schylona do stolika wciąga swoje ukojenie, dla pięciodniowego głodu. Spod krótkiej małej czarnej wystają podarte już czarne pończochy zakończone małymi odwróconymi krzyżykami, a jej czarne długie i proste włosy opadają swobodnie wzdłuż jej pleców. Nie ma już nic. Została ona i koka. To co kocha najbardziej i swojego goryla, jej silnego i wysokiego bruneta który zakochany jest w niej do szaleństwa.

Zauważywszy go, podeszła do niego na odlocie, oplotła swoje kruche i drobne dłonie wokół jego bioder i otarła się o niego jak kotka. Nie zrozumiale powiedziawszy kilka słów do jego ucha chłopak chwycił ją mocno w pasie i wyprowadził ją z klubu. Włożywszy ją do tylnych siedzeń w jego Bmw, odpalił swój silnik i zawiózł do kliniki odwykowej za miastem. Dziewczyna śpiąc nie wiedziała co się z nią dzieje. Nie była świadoma tego co on robi. Tego co wydawało mu się słuszne dla jej zdrowia. Nie mógł patrzeć na to jak ona się zatacza. Co dzień impreza, działki i alkohol. Po prostu martwił się o nią. Zatrzymawszy się na parkingu od klinki prowadzonej przez jego ojca, uderzył z ogromną siłą i kierownicę. Westchnąwszy i przekląwszy kilka razy wysiadł z auta, wziął ją na ręce i zaprowadził do drzwi do klinki.

- To już czas. Jutro z samego rana przyjadę podpisać papiery dotyczące jej pobytu tutaj. Mam nadzieję, ze wyjdzie z tego – położywszy ją na szpitalnym łóżku w najlepszej sali, pocałował ją w czoło i wyszedł z sali przekonawszy, że wyjdzie z tego.

- Czas na nowe życie moja Anabel - 

Witam ;d. Jest to prolog do opowiadania.

Nie mam pojęcia kiedy będzie pierwszy rozdział, ale jutro pojawią się bohaterzy ;d.